Rysualny Hipodrom

Gość

OGÓLNIE
dane na podstawie Wikipedia, the free encyclopedia
Dresaż (fr. dressage - ustawienie, wznoszenie, tresura, ujeżdżenie), czyli inaczej ujeżdżenie, to dyscyplina jeździecka, olimpijska, podlegająca FEI.
Pierwsze zawody zostały rozegrane w 1873r. (Bratysława)
Pierwsze Mistrzostwa Europy w 1963r.
Pierwsze Mistrzostwa Świata w 1966r.

1. Podstawowe informacje
Dresaż jest podstawową dyscypliną jeździectwa, nazywaną królową jazdy konnej. Od treningu ujeżdżeniowego zależą późniejsze losy każdego początkującego wierzchowca, jak i początkującego jeźdźca. Chociaż kojarzy nam się najczęściej z dużym munsztukiem, długim batem i ostrymi jak nóż ostrogami (co jest najprościej mówiąc błędnym tłumaczeniem ujeżdżenia), w tej dyscyplinie oceniana jest przede wszystkim harmonia, delikatność pomocy, lekkość chodów, czego nie da się osiągnąć żadną drogą na skróty.
Dzięki prawidłowemu treningowi ujeżdżeniowemu koń poprawnie wyrabia muskulaturę, zdecydowanie poprawiają mu się chody, równowaga.

2. Klasy (poziomy trudności)
W dresażu sportowym wyróżniamy 6 poziomów trudności zwanych klasami, które ułatwiają stopniowanie treningu konia, a także pozwalają ocenić umiejętności konia i jeźdźca.
- 1. dwie klasy zawierają elementy konieczne przy jakimkolwiek treningu każdej dyscypliny jeździeckiej, czyli elementy, które koń wykonuje na co dzień podczas wychodzenia na padok, biegania po pastwisku, zabawy z innymi końmi. Nie wymagają od koni dużej trudności.
kl. L - lekka, zawiera najłatwiejsze elementy, takie jak stęp pośredni (taki, którym porusza się koń chodząc po padoku), kłus roboczy (patrz s. pośredni), galop roboczy (patrz. s. pośredni), a także żucie z ręki, czyli stopniowe obniżanie głowy przez konia spowodowane odpuszczanymi wodzami pozostającymi jednak w ciągłym kontakcie z pyskiem (ćwiczenie kontaktu) / do startu nie powinny być dopuszczane konie młodsze niż 4 lata
kl. P - prosta, rozszerza kl. L o stęp swobodny (wydłużony stęp na luźnej wodzy), kłus pośredni (kłus o wykroku obszerniejszym niż w k. roboczym, bez zmiany tempa na szybsze; jest bardziej sprężysty, wizualnie "ładniejszy"), ustępowanie od łydki (wstęp do chodów bocznych) i kontrgalop / do startu nie powinny być dopuszczane konie młodsze niż 5 lat
- 2. dwie klasy są jakby przejściowe między podstawowym treningiem ujeżdżeniowym, a treningiem ukierunkowanym na wyczyn sportowy. W tych klasach jeździ się podczas Mistrzostw w WKKW, gdzie wymagany jest trening wszechstronny. Do kl. N powinien być wyszkolony każdy koń, na którym początkujący jeździec ma się szkolić, jeżeli mamy osiągnąć rozwój jeździectwa.
kl. N - normalna, rozszerza kl. P o stęp wyciągnięty (stęp, w którym koń przekracza ślad przedniego kopyta śladem tylnego o kilka śladów; dzięki treningowi rozwijającemu możliwości konia powinien on kroczyć najszerzej na swoje możliwości fizyczne), kłus zebrany (kłus, w którym koń wyraźnie wyżej podnosi tylne nogi, nie wkracza w ślad przodu śladem tyłu; widać, że koń idzie skrócony, głowa możliwie blisko pionu spowodowana impulsem, podstawieniem tylnych kończyn pod kłodę), kłus wyciągnięty (jak w s. wyciągniętym - powinien pokazywać największe możliwości konia pod względem obszerności i dynamiki wykroku; koń powinien odpychać się zadem i kroczyć szeroko, a nie przyspieszać), galop zebrany (galop staje się "wyższy" na przodzie i "niższy" na zadzie; tylne nogi pracują aktywniej niż przednie; galop powinien być wyraźnie skrócony, bez zmiany rytmu), galop wyciągnięty (koń powinien być mocno podstawiony, żeby uzyskać możliwość największego poszerzenia wykroku w galopie bez zmiany rytmu), galop pośredni (galop trochę dłuższy i szerszy od roboczego; różnice nie są aż tak mocno wyraźne; wstęp do galopu wyciągniętego), chody boczne (łopatka do wewnątrz, trawers, ciąg w kłusie), zwrot na zadzie, cofanie, pojedyncza zmiana nogi w galopie / do startu nie powinny być dopuszczane konie młodsze niż 6 lat
kl. C - ciężka, poszerza kl. N o chody boczne w galopie / do startu nie powinny być dopuszczane konie młodsze niż 7 lat
- 3. dwie klasy są najtrudniejsze, a zarazem najefektowniejsze. Obrazują prawdziwą kwintesencję zgrania z koniem i całokształtu treningu. Są to klasy całkowicie sportowe, takie elementy koń rzadko wykonuje sam na padoku. Widujemy je jedynie w sporcie ujeżdżeniowym, takie elementy nie występują w innych dyscyplinach jeździectwa.
kl. CC - bardzo ciężka, poszerza kl. C o ćwierć, pół i pełne piruety w galopie, oraz zmiany nogi w galopie co 4, 3 i 2 foulee / do startu nie powinny być dopuszczane konie młodsze niż 8 lat
kl. CS - ciężka specialna, poszerza kl. CC o zmianę nogi w galopie co 1 foulee, piaff i pasaż / do startu nie powinny być dopuszczane konie młodsze niż 9 lat

3. Wymagania współczesnego dresażu
We współczesnym ujeżdżeniu od jeźdźców i trenerów wymaga się przestrzegania skali treningowej (dokładny opis znajdziemy w książce "Ujeżdżenie jest proste" autorstwa J. Hinnemanna, C. van Baalen, C. van Andel) - Taka > Rozluźnienie > Kontakt > Impuls > Wyprostowanie > Zebranie = PRZEPUSZCZALNOŚĆ. Bez takiego treningu możemy podbijać regionalne zawody w regionach całkowicie olewających ujeżdżenie (np. woj. podlaskie), ale nasz koń nie będzie gotowy sprostać wymogom jakichkolwiek konkursów na wyższych poziomach, będzie bardziej podatny na kontuzje związane z nierównym umięśnieniem (takie jak nasza prawo/leworęczność) połączonym z nierówną jazdą jeźdźca. Koń wytrenowany ujeżdżeniowo do kl. C będzie sam potrafił utrzymać równowagę, będzie mniej podatny na nierówną jazdę jeźdźca, będzie dobrze umięśniony (świetna prezencja).
Ujeżdżenie można jeździć tak w siodle ujeżdżeniowym, jak i w skokowym, wszechstronnym, czy nawet westernowym lub na oklep, ponieważ podstawą nie jest używany sprzęt, lecz jakość pomocy i ich rozumienie przez konia.

To tyle, jeżeli coś pozostanie niewyjaśnione, proszę pytać.