Rysualny Hipodrom

Carrot

POWOŻENIE

Historia powożenia zaprzęgami jest niezwykle bogata. Na egipskich płaskorzeźbach pochodzących z XI w. p.n.e. koń pod jeźdźcem przedstawiany jest rzadziej niż w zaprzęgu, towarzysząc człowiekowi w uroczystościach, igrzyskach i bojach.
Podczas olimpiad greckich wyścigi zaprzęgów należały do najatrakcyjniejszych punktów programu. Rozgrywane były na koniec dnia wieńcząc zmagania i pojedynki uczestników. Zwycięzca otrzymywał wieniec z gałązek drzewa oliwnego i cieszył się niezwykła sławą.
Za prekursora sportowej jazdy zaprzęgami uważany jest Król Anglii Jerzy IV. Współcześnie natomiast dla rozwoju tej dyscypliny znacznie zasłużył się Książę Filip, który w latach 70-80 był aktywnym zawodnikiem, pełniącym jednocześnie funkcję Szefa Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej.
W grudniu 1968 roku, na Kongresie FEI w Brukseli zatwierdzono wniosek o utworzenie Sekcji Zaprzęgów. Fundamentalny wkład w powstanie i rozwój tej sekcji miał wieloletni Sekretarz Generalny Polskiego Związku Jeździeckiego Eryk Brabec. Na kolejnym Kongresie opracowano przepisy określające zasady rozgrywania zawodów sportowych w powożeniu. Konsultantem ze strony polskiej był inż. Czesław Matławski, ówczesny dyrektor Państwowego Stada Ogierów w Gnieźnie, wielce zasłużony dla polskiego sportu zaprzęgowego, pierwszy Przewodniczący powstałej w 1969 roku Komisji ds. Powożenia PZJ.

Konkursy powożenia dzielimy na 3 elementy:

1. Konkurs A - ujeżdżenie

Celem tego konkursu jest ocena regularności ruchów, swobody, harmonii, impulsu i prawidłowej postawy koni w ruchu. Ważna jest również dokładność i precyzja zawodnika. Konkurs ten rozgrywany jest na czworoboku o wymiarach 100 m x 40 m. Zaprzęg wykonuje określony program składający się z jedenastu figur w stępie i w kłusie.

2. Konkurs B - maraton

Celem tego konkursu jest ocena stanu wytrenowania i wytrzymałości koni, ocena wyczucia tempa, odległości oraz umiejętności powożenia zawodnika. Trasa pełnego maratonu składa się z pięciu odcinków i nie przekracza 22 km. W tym konkursie decyduje szybkość, precyzja i prawidłowość jazdy, ale także specjalna konstrukcja bryczki, typu "maratonowego" ("maratonówka"), inna niż w konkursie A i C.

3. Konkurs C – zręczność

Rozgrywany jest ostatniego dnia zawodów. Jego celem jest sprawdzenie kondycji, posłuszeństwa i elastyczności koni oraz precyzji powożącego. Konkurs ten jest rozgrywany na placu gdzie ustawione są przeszkody o ściśle określonych wymiarach. Obowiązuje ten sam pojazd i ubiór zawodnika i luzaka co w konkursie A.

Zmagania zawodników i koni trwają trzy dni, a o miejscu decyduje suma punktów zdobyta w kolejnych próbach. Gdy liczba punktów jest równa, o zwycięstwie decyduje lepszy rezultat.

Konkursy powożenia składają się z trzech części:

1.ujeżdżenia - rozgrywany w prostokącie 100 x 40 m. Zaprzęg wykonuje program zbudowany z określonych figur.
2.maratonu - rozgrywany jest na dystansie 22 km.
3.zręczności powożenia - rozgrywany na placu z przeszkodami.

Tekst na podstawie informacji z PZJ-u i Wikipedii.